Wednesday, September 01, 2004

Dag 3: Lady Liberty

Vannacht rond half een kwam Rick pas thuis, nadat hij Arnold Schwarzenegger en Laura Bush live had zien spreken. Hij was erg onder de indruk van Arnold's speech en ik ook. Ik voelde me vooral erg aangesproken door zijn opmerkingen over zijn immigratie en hoe zijn leven hier is verlopen. Ik leef tenslotte zelf, op een andere manier, ook de "American Dream".

Prachtig weer hier vandaag! We speelden het klaar rond 10 uur buiten te staan en aten een gigantisch duur ontbijt, maar (bijna) niet te pruimen, bij Roxy's aan Times Square. Het ziet er leuk en authentiek uit en als je een pastrami sandwich besteld zit je er goed, zagen we. Ik heb nog nooit zo'n sandwich gezien: twee dunne sneetjes brood met zeker een pond vlees ertussen! En dat om 10 uur 's ochtends! Degene, die het bestelde, zag er wel uit alsof ze regelmatig zoiets wegwerkte.

Enfin, na onze financiele wonden gelikt te hebben kochten we kaartjes voor de "hop on, hop off" tour van Gray Line. Je kunt dan 2 dagen ongelimiteerd met een dubbeldekkerbus door New York touren. Alleen vinden we het nooit nodig, dan lopen we liever, maar met kinderen is het ideaal.

Door de Republikeinse conventie mochten we de gewoonlijke route niet doen, wat het eigenlijk interessanter maakte, want we zagen delen van de stad waar we nog nooit geweest waren. Het blijft een heel bijzonder iets, die gigantisch hoge gebouwen in de stad. Als ik 's ochtends op de 23e verdieping naar het fitness center ga ook, je kijkt gewoon tegen nog veel hogere gebouwen aan en ziet maar heel kleine stukjes lucht. 's Ochtends kun je niet meteen zien wat voor weer het is, want de zon staat nog niet hoog genoeg om in de straten te schijnen. Wonen zou ik hier niet willen, maar ik vind het wel fantastisch om maar 4 uur rijden van deze dynamische stad te wonen!

We namen de bus naar Battery Park, waar de veerboten naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island vandaan vertrekken. Na door de veiligheidspoortjes te zijn gegaan gingen we aan boord. Tien minuten later stonden we aan de voet van Lady Liberty, zoals ze hier liefhebbend wordt genoemd. Het is en blijft een indrukwekkend beeld. Helaas konden we geen tickets meer krijgen om binnen te gaan, maar een wandeling rond de basis is ook erg mooi.

Na zo'n 45 minuten haalden we als laatsten de veerboot naar Ellis Island. Rick en ik zijn al zeker 3 keer naar het Vrijheidsbeeld geweest, maar nog nooit bij Ellis Island uitgestapt. Vandaag deden we dat wel.

En we hadden er geen spijt van. Het is een mooi opgezet museum over de miljoenen immigranten, die hier in het eerste deel van de 20e eeuw voor het eerst voet op Amerikaanse bodem zetten. Tot onze verbazing brachten we hier bijna 2 uur door en waren ook de kinderen erg geinteresseerd. Helaas hadden we geen tijd voor de 45 minuten durende film.

Eenmaal terug in Manhattan namen we de dubbeldekker bus terug naar Times Square. Ditmaal kwamen we langs onder anderen de Verenigde Naties gebouwen.

De tijd begon te dringen voor Rick om weer naar zijn werk in Madison Square Garden te gaan, dus zochten we rond Times Square een restaurantje. We vonden een authentiek Frans bistrootje in een van de zijstraten, Le Marais. Het grappige was, dat het restaurant ook kosher was, want toen Kai melk bestelde hadden ze dat niet, vanwege het niet mogen mixen van vlees- en melkprodukten. Je kon zien, dat de Joodse bevolking van New York dit ook wist, want wij waren de enige niet-Joden daar!

De bediening was heel erg vriendelijk. Toen Rick tussendoor naar het hotel terugging om zijn pak aan te gaan trekken, werd zijn steak warmgehouden en zijn biertje nog extra koud gezet. Voor mij werd een werkelijk voortreffelijke filet Americain bereid.

Nadat Rick zijn pad weer was gaan banen door de barricades naar de Republikeinse Conventie gingen de kinderen en ik ons klaarmaken voor de show "42nd Street". Ik ben nog "ouderwets" en vind, dat als je naar de schouwburg gaat, je er netjes uit hoort te zien. Dus iedereen kleedde zich in de netste kleren, die we gebracht hadden.

Eenmaal bij het theater viel me op, dat we daarmee een van de weinigen waren. In dit theater mochten we onze drankjes mee naar de stoelen nemen, meestal mag dat niet. Voor mij goed, want dan zou Saskia niet halverwege dorst krijgen.

De show was alle Broadway glitter, die je ervan verwacht. Heel veel muziek en liedjes en bijna geen dialoog, maar wel een erg leuk verhaal. Zelfs Kai, die zei niet van musical te houden, zat ademloos te kijken.

Kortom, we hadden een fantastische avond, veel leuker, dan Rick, die naar die saaie Cheney moest luisteren!

Op de terugweg merkten we pas, hoe de stad later op de avond pas echt tot leven komt! Times Square was ontzettend druk, straatartiesten zaten overal, paard en wagens stonden op klanten te wachten, kortom het kriebelde bij mij. Helaas had ik twee kleine kinderen bij me, die doodmoe waren, dus toch maar niet toegegeven aan die kriebels. Het komt wel weer als Rick en ik hier weer eens alleen komen.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home