New York City Republikeinse Nationale Conventie

Dag 4: Central Park

Deze hele week hebben we heel laat ontbijt gegeten en dan een heel vroeg avondeten en lunch overgeslagen. Dit vanwege Rick's schema, die om 18:30 weg moest en pas om 00:30 weer terug was. Op die manier konden we telkens met zijn allen eten. Het heeft goed gewerkt, dus ook vandaag deden we dat weer.

Rond half elf zaten we klaar voor het ontbijt bij het Blue Fin restaurant in het W hotel. Het W hotel is zo'n "zen" hotel, ingesteld op je gezondheid, dus er was een hele kamer waar je je "in" water bevond. Onder de vloer en over het plafond stroomde water en langs de muren stroomden fonteinen. De kinderen vonden het prachtig!

Het eten was lekker, vooral het sapje, dat ik had, een mengsel van sinaasappel, wortel en gembersap.

Tijdens het ontbijt deelde Rick mij mede, dat zijn collega ook voor mij een pas zou kunnen organiseren voor de speech van George Bush vanavond. Oh, wat wilde de journaliste in mij graag gaan! Wat een gelegenheid om de president in persoon te zien spreken! En om echt mee te proeven van zo'n politieke conventie!

Maar ik durfde het niet! Het zou betekenen, dat Kai en Saskia met een babysitter in het hotel zouden moeten blijven. Ik zou geen rustig moment hebben, toch bang voor een terreuraanval en wat als dan beide ouders in het hol van de leeuw zouden zitten? Dus heb ik het aanbod met grote tegenzin afgeslagen.

Na het ontbijt hebben we eerst gewinkeld bij de Virgin Megastore, waar we met een stapel cd's vertrokken, ook voor Katja aan wie dit New Yorkse avontuur voorbij ging. Op weg naar meer winkels zagen we, dat de straat bij Planet Hollywood helemaal afgezet was en er zich een flinke menigte verzameld had. Het bleek, dat Arnold Schwarzenegger hier een half uur later zou komen.

Daar moesten wij natuurlijk op wachten! We hadden (dachten we) zelfs een plaatsje helemaal vooraan. Officiele en geheimzinnig uitziende mannen van de Secret Service liepen telkens voor ons in hun mouw te fluisteren. Ieder van hen droeg een zonnebril, terwijl we helemaal in de schaduw stonden. Je pikt ze er zo uit!

Na een half uur wachten kwam er inderdaad een colonne van Secret Service auto's langs, met in de voorste Arnold! Als ik hem 2 seconden heb gezien is het veel, zeker niet genoeg tijd voor een foto. Daarna konden we alleen de bovenkant van zijn hoofd nog zien. Rick schijnt wel een betere foto te hebben. De kinderen waren natuurlijk zwaar teleurgesteld, die hadden half verwacht zijn hand te kunnen schudden. Maar ach, we stonden zomaar een paar meter verwijderd van de Governator himself, dat telt toch ook?

Rick moest vanmiddag diverse telefoontjes plegen, dus nam ik de kinderen mee op de dubbeldekker bus. Onze Gray Line tickets waren twee dagen geldig en gisteren deden we de zogenaamde Downtown Loop, vandaag was de Uptown Loop aan de beurt.

Het was wederom prachtig weer en we kregen een heel leuke gids, die zelf een geboren en getogen "Uptowner" was. De rit ging langs het westelijke deel van Central Park, waar we onder anderen het huis, waar John Lennon woonde en vermoord werd, passeerden. Rap achter elkaar ratelden de gids de verschillende woningen van alle filmsterren en andere bekenden, die in deze buurt wonen of woonden. Zo rap, dat ze bij mij het ene oor in en het andere oor weer uit gingen.

Veel interessanter vond ik de rit door Harlem. De kleurrijke Harlem market en de gezellige buurt drukte, die daar heerste.

Aan de andere kant van Central Park zagen we de Museum Mile, maar dit keer besloten we niet in een museum te gaan zitten. Het weer was er te mooi voor!

We stapten uit bij de Central Park zoo en kochten daar tickets voor. Het is een schattige dierentuin, die we alle drie heel leuk vonden. Hij is klein, maar je kunt heel dicht bij de dieren komen en vooral de ijsbeer was een groot succes.

Nadat we alle dieren (en veel zijn het er niet) gezien hadden, hebben de kinderen nog lekker in het gras bij de grote vijver in het park gespeeld. Geen van beiden wilden ze weg, maar het werd alweer tijd om terug naar Rick te gaan en een restaurant voor het avondeten te zoeken.

Vanaf Central Park was het ongeveer een half uur lopen naar Times Square. Het viel ons op, dat er langs de Avenue of the America's allemaal grote kleurig met kunst versierde appels stonden. Dit is een mode aan het worden, in Washington hebben we zo panda's staan, in Milwaukee zagen we koeien en harten in San Francisco. Het fleurt de steden in ieder geval wel op!

Rick had intussen al een restaurant voor ons uitgekozen, La Prima Donna, een Italiaans restaurant. Daar was de service alweer heel attent en het eten voortreffelijk! Ik heb de New Yorkers en vooral de bediening in restaurants deze week alleen maar als heel attent en vriendelijk meegemaakt. Je hoort weleens anders!

Een beetje nerveus toch wel, kreeg ik het gevoel tenminste, vertrok Rick voor zijn laatste werkavond bij de conventie.

De kinderen en ik besloten in de lobby bar van het hotel dessert te gaan eten en een drankje te drinken. Ze hebben daar Cheesecake lollies in witte, pure en melkchocolade gedoopt met 3 verschillende vruchtensauzen, waar de kinderen een paar dagen geleden verzot op waren geraakt.

Ik vond, dat we New York niet konden verlaten, zonder het Chrysler building en het Empire State building verlicht te hebben gezien. Dus liepen we naar 5th Avenue tot waar we een goede kijk op de gebouwen hadden. Het Empire State Building was verlicht in rood, wit en blauw, ter ere van de Republikeinse conventie. New York heeft zo'n speciale sfeer in de avond, het komt dan echt tot leven, het is echt de stad, die nooit slaapt!

Precies op tijd voor de speech van George W. Bush waren we weer op de hotelkamer. Ik vond hem zelfverzekerd overkomen. We zullen zien wat de komende 2 maanden gaan brengen, vast een flink heen en weer gegooi met modder. Munt het allemaal uit op een gelijkspel? USA Today schreef, dat het daar best weleens op uit zou kunnen draaien!

posted by Petra @ 1:39 PM